عاشورایی دیگر(2)

برخی چنان از کربلا و عاشورا میگویند که انگار دارند خاطره تعریف می کنند ،و انگار عاشورا مناسبتی است در تقویم و بس

اینها هیچ فرقی با انهایی ندارند که میگویند عاشورایی نبوده و یا نباید باشد ...

گفتن از عاشورا نباید با افعال گذشته همراه باشد ،که زمان حال و اینده بیشتر برازنده کربلاست ..

کربلا ثروت بی انتهای است که میتواندبر غنای فرهنگ یک ملت بیفزاید، البته اگر انرا از  معدن تاریخ استخراج کنیم وفراوری کنیم و به کار گیریم ،انهایی که از کربلا گریه و پیراهن مشکی ،فقط،میفهمند ...مثل انهایی هستند که در دریا ،دچار دریازدگی شده اند و چشمانشان، جز خطوط تیره از دریا چیزی نمیبیند ، حرمت حسین(ع) در شناخت حریمش است، نه،فقط، در زیارت حرمش !!او پاسبخش حقیقت ذات بشر است و شهید راه انسانیت و خلیفه اللهی است .. گریه هم اگر باشد نه برای خود شخص حسین است که اصل گریه برای دوری از راه حسین (ع)و خوف و ترس از قرارگرفتن در مقابل ولایت و بدبختی نوع بشر است و البته  نادانی و جهل و شهوت خفته و انباشته در وجودمان که میتواند در کربلای ما ،راه را بر حسین ببندد و سرش را بر نیزه ببرد ..

.......و شمر ادمی معمولی بود با دلی اکنده از حب دنیا ،که در معرکه کربلا خود را شناخت و دانست که کیست و دیر شده بود برای فهمیدن و امتحان بود و سوالی به وسعت همه تاریخ بشریت، که همه مان مثل شمر و حر و حبیب مظاهر و عمرسعد باید به ان جواب بدهیم ... سوال یک خط است و جواب یک کلمه !!هل من ناصر ینصرنی  ،سوال روی میز دانش اموزان کربلا بود و جواب نه کتاب و نه سخنرانی و نه ...فقط یک کلمه بود: لبیک .....

و اگر بگویم سنگینترین کلمه طول عمر بشر همین یک کلمه بود که به حسین گفته نشد.گزاف نگفته ام ..

آری زمین و اسمان و همه کائنات از سختی همین کلمه ،بار امانت به دوش نتوانستند بکشند و قرعه به مردمان صحرای بی انتهای کربلا رسید و...